Leestijd ongeveer 2 minuten

De 16-jarige Zweedse Greta Thunberg is het gezicht van de internationale klimaatbeweging, maar er zijn veel meer jongeren die strijden voor al het leven op de planeet. Eén van hen is de 15-jarige Amsterdamse Jesse van Schaik, ze zit in 5 vwo. Zij is woordvoerder van Fridays for Future en daarnaast doet ze mee aan acties tegen Shell. Vorig jaar organiseerde ze in oktober de blokkade voor het Rijksmuseum.

 Ik spreek Jesse tijdens een tussenuur in haar middelbare school in Amsterdam-West. Ik zie haar zitten op een trap, lezend in de roman Lolita van Nabokov. Deze stoere klimaatactiviste vormt een grappig contrast met de ik-persoon in het boek die een kind tot seksueel object maakt. Ze leest het boek omdat ze hoorde dat Nabokov z’n goede schrijver is.
Ze vertelt hoe ze actief is geworden: ‘Ik heb geleerd om kritisch te kijken naar de maatschappij. Mijn oma is Mathilde van den Brink, zij was PvdA Europarlementariër en mijn moeder werkt voor Milieudefensie. Ze hebben mijn activisme niet ingefluisterd want ik heb het zelf ontdekt’.

Jesse hoort bij Fridays for Future, een internationale actiegroep van jongeren en scholieren die staken voor het klimaat. Ze vechten voor een betere omgang met het klimaat, al het leven op de planeet en hun eigen toekomst. Via allerlei contacten zijn ze begin vorig jaar bij elkaar gekomen naeen oproep op Facebook. Op 3 april aanstaande organiseren ze een grote landelijke actiedag in Utrecht, Jesse is coördinator. De organisatie doen ze alleen met jongeren. Volwassenen en andere organisaties kunnen zich aansluiten.

Jesse vindt dat heel gaaf, dat jongeren van 15 jaar zelf actievoeren. Voor haar gaat het verzet niet alleen om het resultaat, maar ook om de gezelligheid. ‘Het leuke is dat je met een groep voor hetzelfde vecht, dat geeft een sterk gevoel van verbondenheid. We zijn strijdbaar. De leuzen zijn daarom belangrijk.’ Eén van de leuzen is: Vecht, vecht, onze toekomst is een recht. Andere leuzen zijn: What do you want? en Hé, hé overheid, maak een goed klimaatbeleid. Tijdens een actie hebben ze veel Engelse leuzen om het internationale karakter van de strijd te benadrukken. Met de Nederlandse leuzen spreken ze de Nederlandse regering en de Nederlandse mensen aan. Jesse vertelt dat ze op haar eigen bord meestal plaatjes zet. Zo maakte ze een heel groot oog met de pupil als wereldbol, om het oog verandert de aarde in een grote olievlek die de wereld opslokt.

Als Jesse klaar is met haar middelbare school wil ze naar gebieden waar mensen zwaar zijn getroffen door de klimaatverandering. Ze wil corruptie van overheden onderzoeken en multinationals als Shell, die mensen en het milieu uitbuiten, aan de kaak stellen. Haar grote voorbeeld is haar moeder, zij bezocht Nigeria om te kijken wat Shell daar deed en ze heeft een rechtszaak aangespannen tegen dat bedrijf. Jesse wil veel reizen en dan vooral in Afrika kijken hoe de multinationals het daar verkloten en daar dan wat tegen ondernemen.